Een dag uit het leven van een reiziger

Ja, het valt niet mee: reizen.

Gisteren ging de wekker om half zeven omdat we om acht uur gaan vertrekken. Dus eerst even douchen en dan de rugzakken weer inpakken. Die laatste pakken we natuurlijk niet elke dag helemaal uit, dus dat is zo gebeurd. Dan het restaurant zoeken voor het ontbijt. Deze keer is het met de lift naar de vijfde en dan nog met de trap twee verdiepingen omhoog. Het bekende Turkse ontbijt waar Astrid al eerder over schreef wordt ook hier geserveerd. Ja, het valt niet mee: reizen.

Dan terug naar de kamer om de rugzakken op te halen. We kiezen er deze keer voor om ze beneden te laten brengen. Geen succes, want het duurde en duurde. Maar uiteindelijk komen ze dan toch in de bus terecht. Dit is een eerste les van een reiziger: altijd toekijken of je rugzak in de bus gaat! Ja, het valt niet mee: reizen.

Eenmaal onderweg stemmen we eerst over een kleine afwijking van de route. Een van onze medereizigers wil graag de tempel van Gobleki Tepe bezoeken. Dit zou de oudste tempel ter wereld zijn, zo'n 11.000 jaar oud. De stemming is schriftelijk, geheim en er moet een unaniem besluit uitkomen. De medereizigster is blij want met 19 tegen 0 wordt besloten om de tempel te bezoeken.

We rijden door een droog gebied. Er is hier wel landbouw, maar toch ziet het er desolaat uit. Onderweg stoppen we even bij een tankstation om alle behoeftes te doen. Het bijzondere bij deze tankstations is, is dat ze een masjid (gebedsplaats) hebben. Voor de Islamitische reiziger (zakelijk of privé) een mogelijkheid om te bidden. Het voordeel hiervan is ook dat er redelijk schone wc's zijn. Want als je in een Islamitisch land naar een WC zoekt, ga dan op zoek naar de moskee. Het is net als in Brabant, zoek je een café: zoek de kerk. Dan ben je er vaak heel dicht in de buurt.

We rijden verder en er wordt gesuft in de bus, naar muziek geluisterd of gelezen. Verder wordt er naar buiten gekeken naar het afwisselende landschap. Ik werk alvast aan deze weblog (voor zover de hobbels het toelaten). Zo tegen kwart voor elf bereiken we de afslag die we volgens onze medereizigster moeten hebben. We crossen, met bus (!), over niet meer dan een spoor door het landschap (de andere manier van reizen!). Dan bereiken we een splinternieuwe weg die we oversteken om vervolgens nog een kilometer of vijf verder het land in te gaan. We hebben het gehaald! Ja, het valt niet mee: reizen.

De site is klein maar magnifiek! Schitterende reliëfs op de stenen. En de tempelvorm is duidelijk te herkennen. Dit was zeker de moeite waard om langs te gaan. En we hadden geluk want vandaag wordt de site afgesloten omdat het vanaf nu te warm wordt om te graven. Ze gaan in september weer verder.

We rijden door naar Urfa over de eerder overgestoken nieuwe weg. Tegen enen komen we daar aan. Dan komt het gebruikelijke wachten op de sleutel. Daarna moet je met twintig man met twee kleine liften (1,5 vierkante meter per stuk) naar de verdiepingen. Ja, het valt niet mee: reizen.

Na een snelle lunch in de plaatselijke fastfood donner/kebab-zaak weer de bus in om naar Harran te gaan; zo'n drie kwartier rijden en vijf kilometer van de Syrische grens af. Dat merk je ook in het plaatsje. Ze wonen hier in woningen die er uitzien als een bijenkorf (de echte en niet die vierkante dozen). Erg leuk om te zien. De temperatuur ligt hier ondertussen op een graad of 35! Ja, het valt niet mee: reizen.

Het is ondertussen bijna zes uur dus tijd voor een korte siësta voordat we gaan eten. Dan gaan we op pad om het door mij uitgekozen restaurant op te zoeken. Zoals wel vaker schat ik de afstand iets minder in dan de dames (500 m tegen 1.200 m) en zij hebben natuurlijk gelijk. En na die 1.200 m nog een pittige trap. Ja, het valt niet mee: reizen.

Maar de inspanning loont. We krijgen een tafel aan het raam, wat inhoudt tegen de “leuning” van de trap naar de Citadel. Het eten was lekker en we sluiten de maaltijd af met een nargile (sisha in het Arabisch, oftewel een waterpijp). Zelfs de dames vinden het lekker. Ja, het valt niet mee: reizen.

We gaan met de stadsbus terug naar het hotel en worden, als gebruikelijk, voor de deur afgezet. Ja, het valt niet mee, reizen.

Nu is het tijd om deze dag af te sluiten en dat doen we door een lekkere douche te nemen om het stof er af te spoelen!

Ja, het valt niet mee: reizen!