De laatste verhalen en foto's
Door: Melle
Blijf op de hoogte en volg Melle
26 Juli 2009 | Nederland, Schiedam
We zijn inmiddels al weer thuis maar we wilden jullie toch de laatste verhalen en foto's niet onthouden.
Na het middagje aan het zwembad hebben we weer de taxi gepakt naar het centrum om een hapje te eten. Vervolgens zijn we naar de Sala de la Musica gegaan. Een plaats waar aan het begin van de avond (zo rond negenen) de toeristen verzamelen maar waar later op de avond ook de Cubanen komen. Hier spelen bandjes en ze hebben er natuurlijk... erg gezellig.
We reizen verder naar Camagüey, een mooie stad die we de volgende dag te voet verkennen. In het oude centrum is er bijna niemand op straat wat ons de gelegenheid geeft om alles op ons gemak te bekijken. Het grootste gedeelte van de groep heeft besloten om ditzelfde te doen maar dan met een fietstaxi. En het is allemaal niet zo groot dus we komen ze natuurlijk tegen.
Maar ook hier zien we het dubbele van de economie. In de winkelstraat zitten allemaal winkels die “luxe” zaken verkopen. Maar onder luxe moet je ook verstaan tandpasta, shampoo en wc-papier! En die dingen kunnen alleen gekocht worden met CUC´s (de toeristenpeso)! Een valuta waar een Cubaan alleen maar aan kan komen als hij in de toeristensector zit of als hij mensen in het buitenland kent die geld overmaken.
We rijden in de middag van 12 juli 2009 door naar de Sierra Meastra. We overnachten in een heel eenvoudig bungalowpark. Ons verblijf hier heeft eigenlijk maar één doel. De volgende dag (13 juli) kunnen we een korte trekking maken naar de Comandancia La Plata. In deze onherbergzame streek had Fidel in de nadagen van Batista, 1958, zijn hoofdkwartier van waaruit hij het rebellenleger aanvoerde.
De trekking was op sommige punten pittig maar goed te doen. Eenmaal boven konden we natuurlijk de hut van Fidel zien en wat andere gebouwen. Ook al zijn het geen oude stenen, het hoort bij Cuba en als je in de gelegenheid bent om er heen te gaan moet je dat ook niet nalaten.
De volgende dag rijden we door naar Santiago de Cuba. Een groot deel van de groep besluit om naar de stad te gaan, iets waar wij geen zin in hebben om vier uur in de middag (ongeveer het heetst van de dag) dus wij blijven lekker uitrusten aan het zwembad.
De volgende dag (15 juli 2009) gaan we lopend door de stad, Santiago de Cuba is een mooie stad om door heen te lopen en net zoals veel koloniale steden is het centrum klein. We doen nog wat boodschappen en gaan in stijl terug naar het hotel.
's Avonds gaan we lekker eten in een gastronomisch restaurant, want na bijna twee weken komt de pollo (kip), pescado (vis) en de cerdo (varkensvlees) bijna je oren uit.
We naderen het einde van de reis. Vrijdag 16 juli 2009 overbruggen we het grootste gedeelte van de afstand naar Varadero. We eindigen die dag in Santa Clara waar de beslissende slag tegen Batista werd gemaakt. Hier liet Che een trein met versterkingen voor het leger van Batista ontsporen. We zien – voordat we doorrijden naar Varadero – een levensgroot beeld van Che met hele mooi details en de trein die hij liet ontsporen.
In Varadero zitten we in een hotel op basis van AI. Dat houdt in dat alle drankjes en het eten er bij zit. Maar wij besluiten om de laatste avond ergens anders te gaan eten dan in de ...schuur van het hotel. Het wordt een eenvoudig restaurantje aan de zee met heerlijke vis en langoest. Onderweg worden natuurlijk nog even sigaren ingeslagen zodat onder het genot van een glas rum of een mojito teruggedacht kan worden aan Cuba.
Dan komt de vertrekdag. Maar zelfs onderweg naar het vliegveld bezoeken we nog twee dingen. Ten eerste een standbeeld van Piet Hein (!) die hier de Zilvervloot versloeg en vervolgens de hoogste brug van Cuba. Op het vliegveld worden we eindelijk herenigd met de 20e reiziger die “geduldig” op ons staat te wachten.
Cuba is een mooi en fascinerend land. Je waant je bij tijd en wijle terug in de tijd tijd als je alle oude auto's ziet en je het land bewerkt ziet worden met ossen. Maar aan andere kant hebben ze sinds een aantal jaren ook “moderne” zaken zoals mobiele telefoons en internet. Maar het “luxe” leven is duur en voor weinigen bereikbaar. En zelfs voor de reiziger is het zo nu en dan “afzien”. Waar je in veel landen tegenwoordig gewend bent om overal te kunnen internetten (In Mexico voor de kamer van mijn hotel met mijn eigen netbook) moet je hier een taxi nemen die je tien minuten later afzet bij de telefoonwinkel.
We zijn blij dat we deze reis hebben gemaakt. Het is een land met tegenstellingen maar ook met vriendelijke mensen – voor zover we ze kunnen spreken want dat mogen ze eigenlijk niet. En als je denkt dat je het land een beetje begrijpt, dan gebeurt er weer iets waardoor je weer in verwarring raakt.
We hopen dat jullie de sporadische verslagen leuk vonden en de volgende keer gaan we dat natuurlijk weer doen. Waar vandaan? Goed vraag; suggesties zijn natuurlijk altijd welkom.
Voor meer verhalen en beelden: er wordt al hard gewerkt aan de DVD, dus bel ons op en kom eens langs!
Vanuit een fris Nederland:
¡Hasta luego!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley